آویشن برگ پهن کوهی گیاهی است (بخش‌های هوایی خشک) برخی از اعضای جنس آویشن از گیاهان معطر همیشه سبز چند ساله در خانواده نعناع Lamiaceae. آویشن از بستگان جنس پونه کوهی Origanum است که هر دو گیاه عمدتاً بومی منطقه مدیترانه هستند.
آویشن مصارف آشپزی، دارویی و زینتی دارد و گونه ای که بیشتر برای مصارف آشپزی کشت و استفاده می شود Thymus vulgaris است.
آویشن برگ پهن کوهی بومی منطقه مدیترانه است. آویشن وحشی در شام رشد می کند، جایی که ممکن است برای اولین بار در آنجا کشت شده باشد. مصریان باستان از آویشن برای مومیایی کردن استفاده می کردند.
یونانیان باستان از آن در حمام های خود استفاده می کردند و آن را به عنوان بخور در معابد خود می سوزاندند و معتقد بودند که منبع شجاعت است. گسترش آویشن در سراسر اروپا به خاطر رومیان بوده است، زیرا آنها از آن برای تمیز کردن اتاق‌های خود و “دادن طعم معطر به پنیر و لیکور” استفاده می‌کردند.
در قرون وسطی اروپا، این گیاه برای کمک به خواب و دفع کابوس‌ها در زیر بالش قرار می‌گرفت. در این دوره، زنان اغلب به شوالیه ها و جنگجویان هدایایی می دادند که شامل برگ های آویشن نیز می شد، زیرا اعتقاد بر این بود که این هدایایی برای حامل شهامت می آورد.
آویشن برگ پهن کوهی همچنین به عنوان بخور استفاده می شد و در هنگام تشییع جنازه روی تابوت ها قرار می گرفت، زیرا قرار بود عبور به زندگی بعدی را تضمین کند.
نام جنس ماهی Thymallus، اولین بار به خاکستری، از بوی ضعیف آویشن است که از گوشت خارج می شود.
آویشن برگ پهن کوهی بهتر است در مکانی گرم و آفتابی با خاکی با زهکشی خوب کشت شود. به طور کلی در بهار کاشته می شود و پس از آن به صورت چند ساله رشد می کند. می توان آن را از طریق بذر، قلمه یا تقسیم قسمت های ریشه دار گیاه تکثیر کرد. خشکسالی را به خوبی تحمل می کند.