برای تولید یک فرش ماشینی بیضی به این گونه است که دستگاه های بافندگی سیم معمولی ویلتون، مکانیزم درج و خارج کردن سیم است که خروجی را محدود می کند. یک راه حل جایگزین استفاده از سیم هایی است که به صورت تار نصب شده اند.
موفق ترین دستگاه بافندگی سیم تار، دستگاه بافندگی Kara-loc است. در شکل ساده‌تر آن، ماشین بافندگی کارا لوک فرش ماشینی بیضی تولید می‌کند، اما دستگاه را می‌توان با مجموعه‌ای از رنگ‌های مختلف نخ کرد. این فرش ماشینی بیضی دارای پوشش پشتی لاتکس برای بهبود چسبندگی و پایداری فرش تمام شده هستند.
قالی بافی چهره به چهره مدرن در دهه 1940 توسعه یافت و نوعی از بافت ویلتون محسوب می شود. این روش دو قالیچه را به طور همزمان روی یک بافندگی تولید می کند.
با این حال، نخ‌های رویه مانند بافت سنتی ویلتون در طول فونداسیون حمل نمی‌شوند و محصولی با دوام کمتر، سفت‌تر و ارزان‌تر ایجاد می‌کنند. بافندگی چهره به چهره مولدترین روشی است که در حال حاضر برای ساخت کفپوش های بافته شده موجود است.
دوباره یکی بالای دیگری تحت کشش قوی بافته می شود و توسط نخ های صورت به هم متصل می شود. نخ های صورت توسط یک مکانیزم چاقوی رفت و برگشتی بریده می شوند که دو پارچه را از هم جدا می کند تا دو فرش ایجاد شود. این روش فقط برای تولید فرش ماشینی بیضی می باشد.
بیشترین استفاده از بافت چهره به چهره در تولید قالیچه های طرح شرقی معمولاً در طرح های پنج رنگ است. بافت های تولید شده در ماشین آلات دو سوله متراکم تر از بافت های تولید شده در دستگاه های تک شاتل است که در آن یک تافت روی هر گلوله پود بافته می شود.
فرش هایی که شبیه فرش ماشینی بیضی هستند که طرح آن در پشت نمایان است با دو سوله بافی تولید می شود. دفعه بعد، نگاهی به سهم Axminster در فرش و قالیچه‌های بافته می‌کنیم.